در سال‌های نه چندان دور، مداحان نوپا در مجالس عمومی، مداحی را می‌آموختند و پس از طی دوره‌های متعدد، در همین مجالس و برابر استادان و پیشکسوتان می‌ایستادند و می‌خواندند.
به گزارش مشرق، در گذشته، پیوستن به جمع مداحان اهل بیت (ع)، به سادگی و سهولت امروز نبود و عنوان «مداح» و حتی «روضه‌خوان» را به هر ناپخته‌ای نمی‌دادند. به عبارت دیگر، اینطور نبود که افراد با درج نامشان روی پارچه‌نوشته‌ها و بنرها ظهور کنند و جامعه از آن پس، آنان را مداح بداند. سختگیری استادان، انتظار مخاطبان و ملاحظات ویژه برای مداح شدن، اجازه نمی‌داد که هرکس با هر انگیزه‌ای به این جامعه مذهبی بپیوندد.
شاید قیاس خوبی بین این دو نباشد، اما مداح شدن، همانند پروردن یک کاسب تمام عیار در بازار، آموزش‌های خودش را داشت و یک مداح جوان باید با فنون متعدد این کار آشنا می‌شد.
